6 oktober 2018
Het verhaal
Afspraak aan “De Roste Muis”, een pittoresk cafeetje/restaurant tussen Waterland-Oudeman en St-Jan-in-Eremo. Op het programma: een aangename wandeling tussen de kreken van het Meetjesland, gevolgd door een etentje in het restaurant.
Waarom “De Roste Muis” ? De vraag is tweeledig: waarom rendez-vous in de “De Roste Muis”? En waarom heet het restaurant “De Roste Muis”?
Het antwoord op de eerste vraag is eenvoudig: “De Roste Muis” is een plezante plek met een zonnig terras en een lekkere keuken. De weergoden waren ons goedgezind, zodat we eerst nog een glaasje konden drinken op het terras, omringd door de weidsheid van het groene Meetjesland.
Het antwoord op de tweede vraag vonden we in het restaurant. In de 19de eeuw was het een schenkhuis, een geheim café, waar de boeren bij Virginie Van Durme uit het omliggende, na het Angelus-gebed, om hun ‘noene’ kwamen. Zoals zoveel schenkhuizen bestond het café toen alleen uit een kleine voorkamer waar de gasten werden ontvangen. Die voorkamer, waar menig vlasboer, jager en poldergast hun stoere verhalen vertellen, is tot op vandaag intact gebleven. De naam “Roste Muis” heeft het café aan Virginie te danken. Toen ze dansend op de tafel één van de gasten een glimp van haar “vuurrode hemel” liet zien, zag het verhaal het licht dat onlosmakelijk is verbonden met de “Roste Muis”.
De start van onze wandeling was aan “De Roste Muis”. Langs een kaarsrechte landweg (de Drijdijk) stapten we naar het Leopoldkanaal. Daar konden we via het “zelfbedieningsvoetveer” het kanaal oversteken.
Daarna liepen we langs het jaagpad tussen de populieren naar onze eerste picknickplaats. ’t Is te zeggen: onze eerste jeneverbar-plaats…
De tocht ging verder naar het Boerekreek Sportcentrum, waar we op de dijk een mooi zicht hadden op de Boerekreek. Intussen was er meer wind gekomen en zagen we dreigende wolken naderen uit het westen. Het stralende middagzonnetje was verdwenen en maakte plaats voor een grijze hemel.
We lieten ons echter niet ontmoedigen want een paar honderd meter verder openden we onze twee jenever-bar. Vlak aan het kleine kerkje van St-Jan-in-Eremo.
Intussen was iedereen op de hoogte van de gebeurtenissen tijdens de voorbije maanden in de diverse families. Smartphones met familiefoto’s en vakantiekiekjes gingen van hand tot hand.
Net toen we “De Roste Muis” terug zagen opduiken, vielen de eerste regendruppels. We waren juist op tijd terug. Binnen draaiden de radiatoren op volle toeren. Het eetfestijn kon beginnen.
We hadden gekozen voor het suggestiemenu met aangepaste wijnen. Het amuse-gueuleke viel direct in de smaak: een triootje van geitenkaas op een bedje van sla en met honing; gebakken ham gevuld met een zoet pepertje en crèmekaas; en een fris slaatje van grijze garnalen.
Daarna volgde het slaatje “Roste Muis” met scampi, garnalen en gerookte zalm. Voor het hoofdgerecht was er keuze tussen een gegrild varkenshaasje en paling met saus naar keuze. Superlekker!
De avond vloog voorbij. Na dessert en koffie was het alweer tijd op afscheid te nemen. We hebben “De Roste Muis” zelf niet gezien, maar zijn ervan overtuigd dat ze goed kan koken. Voor herhaling vatbaar.
