Bergen-op-Zoom 2004

30 en 31 oktober 2004
Hotel DE DRAAK, Grote Markt 30 + 36-38, 4611 NT Bergen op Zoom
Tel. +31(0)164-252050 / 233661 – Fax +31(0)164-257001 – www.hoteldedraak.com


Het verhaal

Tussen de grijze dagen van eind oktober 2004 verscheen plots een zonnige zaterdag met aangename temperaturen. Het revival-weekend van de Sneekers kon niet beter starten!

De dag begon evenwel een beetje mistig. Aan de “melsendijk” hing een lage nevel toen de eerste wagens arriveerden. Een beetje onwennig werd handjes geschud en wangkusjes gegeven. De eerste droge opmerkingen zorgden echter vlug voor ontdooiing.

Om 9u23 (dus twee minuten te laat) verschenen de laatste “deelnemers”. Inpakken en wegwezen… Holland here we come!


Parkeren is niet simpel in Bergen Op Zoom. De juiste parking (die van het hotel) vinden, nog veel moeilijker. op het ogenblik dat onze gids, Jos Bakker, zijn twaalfde sigaretje van de dag rookte en zich hoegenaamd geen zorgen maakte over de benodigde tijd om ons in zijn stad rond te gidsen, verschenen de verdwaalde chauffeurs onverwachts vanuit de portiek van een zestiende eeuws herenhuis. De verklaring voor het oponthoud was eenvoudig: wegenwerken.


Jos Bakker kweet zich met overgave van zijn taak. Zijn kennis van Bergen Op Zoom is fenomenaal! Met hier en daar een humoristische noot en een spitsvondige opmerking wist hij de aandacht van iedereen te behouden. Dankzij Jos en het rijke verleden van de patriciers- en garnizoenstad vloog de voormiddag voorbij…


’s Middags werden we bourgondisch verrast met een uitgebreide lunch, aangevuld met de onontbeerlijke “kroket”. Voldaan en uitgerust begonnen we aan het tweede deel van de toeristische trip.


Jos de gids nam ons mee naar de meest pittoreske plekken van de stad, om te eindigen in het Markiezenhof, een stukje Brugge in Bergen Op Zoom.


Een uur later dan voorzien, namen we afscheid van onze vriend Jos. De zon scheen zoals op een late lentedag, en dus gingen we op zoek naar een terrasje. Blijkbaar dacht heel Bergen Op Zoom net hetzelfde, met als gevolg dat we een gezellige kroeg binnenskamers opzochten. En wie zat daar? Juist… Jos Bakker.


Na alle bieren op de kaart geprobeerd te hebben (grapje), gingen we Hotel De Draak verkennen. Dit is volgens de boekjes het oudste hotel van Nederland, maar dat was er niet aan te zien. Alles pikfijn in orde.


Eerst even opfrissen, aperitieven en dan … aan tafel. Na enkele minuten kwam een gek naar het raam gelopen en begon te roepen over Duitsers en … blazen. Deze gek werd daarna kwaad omdat we de kaarsen – die massaal op de tafels waren geëtalleerd – niet tijdig hadden uitgeblazen. Een woordje uitleg maakte ons duidelijk dat we deel uitmaakten van een intiem toneelstukje, en dat we ons in 1944 bevonden, op de vooravond van de bevrijding.


Het toneeltje was grappig, soms wat langdradig. Iemand zei “dit is eigen aan Nederlanders”. Het eten dat tussendoor werd opgediend, kon beter. Ook dit was Nederlands,…


Na het dessert, en na afloop van het toneeltje, kwam een troubadour met een gitaar liedjes zingen aan de tafels. Voortgaand op onze uitbundige reacties had deze brave man direct begrepen met Vlamingen te doen te hebben, en… hij pikte daar heel alert op in door “Schoên wijveke” te brengen.


Zaterdagavond eindigde met een tweede – weliswaar nachtelijke – stadwandeling, en voor sommigen met een uitgebreid cafébezoek.


Zondagochtend werden de kleine oogjes groter bij het aanschouwen van het uitgebreide ontbijtbuffet. Na dit verkwikkende ontbijt begon de financiële afrekening met hotel De Draak. Zelf dit lukte vrij aardig, mits enige improvisatie.


Alle koffers en valiezen in de auto’s en wegwezen, richting Wouwse Plantage. Daar wachtte een Toverketel. Na een kleine consumentatie werden we door een vriendelijke Kojak de bossen ingestuurd, … voor een initiatiecursus boogschieten.


Zonder noemenswaardige ongelukken bereikten we na een boswandeling terug De Toverketel, waar we nogmaals mochten genieten van een eenvoudige Nederlandse lunch…met “kroket”.


Voldaan en tevreden reisde iedereen terug naar België. In Den Brasseur werd bij een laatste pint en een rozenbottelthee, het verslag gemaakt van dit weekend.


Anekdotes

Het laatste weekend van oktober? Juist… overgang van zomer- naar winteruur. Diegenen die aan de straatkant (kant Grote Markt) sliepen hebben het geweten: de beroemde en beruchte horloge van de St-Catharinakerk (uit 1917) was compleet ontregeld.  Gevolg: elk uur en halfuur begonnen de klokken te luiden alsof het Pasen was.


De foto’s


Het jaar 2004