Knokke-Heist 2013

1 en 2 juni 2013
Hotel TER DUINEN,  Duinenstraat 9/11/13,  Elisabethlaan 337,  8301 Knokke Heist
Tel +32 50 51 19 71
eMail info@hotelterduinen.be , site www.hotelterduinen.be

De aankondiging

De kogel is door de kerk: we verblijven op 1 en 2 juni 2013 aan zee!
We hebben 7 luxe-kamers gereserveerd in Hotel ter Duinen, dat op slechts 50 meter van het strand ligt (Duinenstraat 9/11, 8301 Knokke-Heist) – http://www.hotelterduinen.be/
Het arrangement heet “Gastronomie aan Zee”. De chef heeft ons een culinaire verrassing beloofd op zaterdagavond.


En dan…

Zaterdag staat in het teken van de Zeebrugge en haar haven.
We bezoeken eerst het maritieme themapark Seafront – http://www.seafront.be/NL/index.asp
In het reusachtige gebouw van de Oude Vismijn ontdekken we de geheimen van de zee en proeven we de rijke visserij-geschiedenis. We worden uitgenodigd aan boord van een echte Russische duikboot en staan aan het roer van het voormalig lichtschip West-Hinder…
Daarna worden we verwacht aan boord van de “Zephira”, waar we eerst een lekkere Zeebrugse visschotel krijgen, en daarna in alle luxe worden rondgevaren in de haven.


Onderweg ontmoeten we de Belgische marinebasis, de gasterminal en de windturbines op de strekdam. Het sternen-eiland (met zijn duizenden zeevogels) en één van de grootste sluizen ter wereld krijg je er sowieso bij! De tocht (75 min) geeft een gans andere kijk op de wereldhaven. Een boottocht om niet snel te vergeten…
Afspraak op 1 juni as.


Het verhaal

De dag begon grijs en dat zou zo blijven. Een dik wolkendek lag over Vlaanderen en een gure noordenwind martelde het jonge groen aan struiken en bomen. Aan het kruispunt van de Dijkstraat en de Brielstraat in Melsele stonden vier in parka’s en warme sjaals verpakte figuren te wachten op de komst van hun brothers in crime… Het weerzien was hartelijk – zoals gewoonlijk. Anita had zich al gefoerageerd bij bakker Van Steenlandt. Nog even wachten op taxi Koen – die Hugo was gaan ophalen in Zwijndrecht – en we konden vertrekken.


De heenreis verliep heel vlot. Flink op tijd arriveerden we in Zeebrugge aan de oude vismijn. Het was even zoeken naar de ingang van Seafront, en naar Roel en Sabine die rechtstreeks van Gent-Oostakker waren gekomen. Net toen we de ingang hadden gevonden, zwaaide de deur van het plaatselijke cafeetje open en riep een bekende stem ons naar binnen. Bleek dat Roel en Sabine al een tijdje zaten te wachten (3 koffies en bijhorende koekjes). Er was tijd genoeg om (nog) een koffie te drinken; sommigen lieten zich niet afschrikken door het vroege uur en bestelden hun eerste pint van de dag.


In Seafront werden we opgewacht door een vriendelijke hostess, die ons het gebruik van de toegangskaarten en de nooddeuren uitlegde. Achteraf zou blijken dat die uitleg niet volstond om ons overal binnen te krijgen. Elk “paviljoen” in Seafront had een verschillend thema. We gingen van “natuur”, over economie naar gastronomie (vis van boord tot bord). Leuk en heel interessant. Het sluitstuk was een bezoek aan de Westhinder en de Russische duikboot Foxtrot. Tijdens de Koude oorlog verbleven in dit 100 m lange stalen gevaarte maandenlang 75 bemanningsleden. Meer informatie over de geschiedenis van deze duikboot en de technische kenmerken, vindt U op de site van Seafront: http://www.seafront.be/NL/foxtrot.asp


Het had heel wat voeten aan de aarde om iedereen binnen te krijgen op de locatie van schip en duikboot. De twee toegangskaarten volstonden niet om de ijzeren draaideuren open te krijgen… tot we de openstaande deur ontdekten, waarlangs iedereen binnenglipte. Op die manier konden we toch nog de duikboor bezoeken en versteld staan van de vintage inrichting met miljoenen knopjes, klepjes en metertjes.


Stipt half één liepen we over de loopplank van de Zephira, het luxe binnenvaartschip dat ons door de haven van Zeebrugge zou loodsen. Maar eerst nog de lunch aan boord, gecombineerd met een frisse witte wijn. Louisa en haar broer (de kapitein) deden flink hun best om alles naar wens te doen verlopen. Het eten (zalm op een bedje van spirelli en fijne groenten) was best te pruimen. Toen we geïnstalleerd waren op het bovendek, kwam Louisa met de boodschap dat onze gids (nota bene de broer van Godfried Danneels!) niet was komen opdagen. Er zijn geen zekerheden meer in het leven. Gelukkig was Louisa heel alert (of had ze het zien aankomen…?), en met veel lef en bravoure nam ze de microfoon, en gaf ze ons als een echte pro alle informatie over de haven en de schepen die er lagen aangemeerd. De introductie in het Duits (voor onze Duitstalige medepassagiers) namen we er met plezier bij. De rondvaart duurde 75 minuten. Meer informatie over de Zephira en de rondvaart: http://www.franlis.be/havenrondvaarten/onze-boot


En toen was het tijd om ons hotel op te zoeken. Ondanks de drukte in het centrum van Heist (Vistival op zondag 2 juni) en het gebrek aan parkeerplaatsen, slaagden we er toch in onze valiezen deftig af te zetten in het hotel. Het hotel was sober ingericht, maar had alle voorzieningen en heel ruime kamers. We besloten de auto’s te parkeren tussen Heist en Duinbergen. Op de terugweg vonden we bij toeval een gezellig dijkcafé.


Om zeven uur begon het eetfestival met een lekkere aperitief op basis van champagne en amandel-crème. Daarna volgenden onderstaande gerechten, vergezeld van aangepaste wijnen en zelfgebakken brood. Het diner was ver-ruk-kelijk! Tijdens het eten werden we verrast met een optreden van zangeres Els Oeptiepoe, en door de fijnzinnige humor van sitdown-comedian Dirk. Roel beloonde onze inzet en aandacht overdag met een wetenschappelijke uitleg over de voedselketen. Na het diner kozen enkelen het hazenpad: ze gingen slapen. De rest besloot nog een stapje in de Heistse wereld te zetten. Wisten ze veel welk avontuur ze daarbij zouden beleven…??


Hierna het verslag van de nacht in een niet-nader-genoemde Heistse kroeg, opgetekend aan de hand van getuigenissen. “We hadden net stevig gedanst en zaten even uit te rusten en te drinken aan onze tafel, toen ons het vreemde gedrag (en houding) opviel van een heer aan het tafeltje naast ons. Hij zat minutenlang stil met zijn ogen dicht. Hij was dood…”

“Hugo aarzelde niet en gaf onmiddellijk instructies: man op de grond, bovenkledij open maken en stabiliseren. Direct daarna begon hij hartmassage te geven, terwijl de vriendin van de man mond-aan-mond beademing toepaste. Intussen had iemand de nooddiensten verwittigd en nog geen tien minuten later kwamen de eerstehulp-verleners van de MUG binnen. Zij namen over van Hugo en dienden electro shocks toe. Daarna werd de man meegenomen met de MUG. De cafébazin draaide de muziek open, en wij begonnen terug te dansen…”

Tot zover het getuigenverslag van de nacht van zaterdag 1 op zondag 2 juni in Knokke Heist.


’s Anderendaags was iedereen nog onder de indruk van de gebeurtenissen. Het verhaal werd in geuren en kleuren verteld tijdens het ontbijt. Blijkbaar was het laatste nieuws gematigd positief: de man was nog in leven, meer details ontbraken. Na een korte pauze werd er afgerekend en brachten we onze valiezen naar de auto’s. Hugo merkte terloops op dat hij een 0,7 had gezien…


De zon scheen en de wind was gaan liggen. Onmiddellijk kwam het vakantiegevoel naar boven. Aan de dijk was het visfeest al begonnen. Er stond onder andere een heel grote ketel met vissoep (2600 liter!). We slenterden verder over het strand en passeerden de kleurrijke catamarans van Heist. In Duinbergen ontdekten we een gezellig en zonnig terras, waar we bleven plakken tot twee uur.


En toen kwam het onvermijdelijke: afscheid nemen. Met het aangename gevoel dat dit een heel goed weekend was geweest en de zekerheid dat er dit jaar nog één zou volgen, reden we moe maar voldaan richting Waasland (en Gent voor Roel en Sabine).


Het menu:

  • Aperitief van het huis: Champagne met een vleugje amandelcrème
    Molentje van hapjes
    Rode tonijn – avocado – wortelmousseline – kervel dressing
    ½ Canadeese baby kreeft gegrild – Belgische asperges – blanke botersaus
    Zeebardeel op z’n zuiders – butternut – pasta – witte wijnsaus
    Of
    Varkenswang – kalfs – ganzelever – lentegroentjes –-zalf van charlotte aardappel
    Mascarpone – rabarber – chocolade espuma

De film

 


De foto’s


Het vervolg…

Via het hotel was Yvette ons op het spoor gekomen. Zij stuurde een ontroerende brief om ons te bedanken voor de goede zorgen, en in de eerste plaats de levensreddende tussenkomst van Hugo.


Het jaar 2013