Saint Hubert 2012

1, 2 en 3 juni 2012 
Hotel VAL DE POIX,  Rue des Ardennes 18,  6870 Saint-Hubert
Tel. 061 61 13 29  http://www.levaldepoix.com

 De aankondiging

Vrijdagnamiddag wordt er afgesproken om 14.30 aan het rond punt in Melsele. Diegenen die meerijden of samen willen rijden, gelieve een seintje te geven zodat we weten met hoeveel auto’s onze karavaan gevormd wordt. Dan rijden we naar Poix-Saint-Hubert in de Ardennen waar we rond 6.30 uur voor den apéritief worden verwacht. Het hotel draagt de naam” Le Val de Poix” en ligt op de origineelste straatnaam: Rue des Ardennes!!
Als we ons goed gedragen rekenen ze voor dit Weekend 179 euroke per persoon aan. Daar hebben jullie al 50 euro per koppel van betaald.


Zaterdag wordt, na een stevig ontbijt, een flinke wandeling voorzien die onze honger weer aanscherpt zodat we rond 13.00 uur een middagmaal in ons hotel kunnen nuttigen.

Daarna doen we een extra truitje aan en gaan we het innerlijke verkennen gevolgd door een flinke brok natuur(geweld).
’s Avonds verwent men ons op een zes-gangen diner (apéritief, soep, wijn, water, dégustief en koffie) en amuseren we ons te pletter.
En….de volgende morgen, na een traag op gang komend ontbijt en een dafalganneke nemen we ons valieske en rekenen we onze uitspattingen af. We gaan richting huiswaarts maar niet zonder een tweede ontdekkingsreis van het “innerlijke” of toch althans iets dat goed is voor het innerlijke, te bezoeken.
Dan sluiten we af met een deugdelijk middagmaal.

Goed gevuld programmaake zekers hé maar dit gaat niet zonder slag of stoot natuurlijk. Voor al deze activiteiten en extraatjes moet men per persoon toch nog een bijkomend budgetje voorzien van een 60 euro.( drank niet inbegrepen)


Nieuw voor dit Week-End is wel dat er een aantal regels gelden;

1. Gedraag U en laat zien dat ge fatsoendelijke mensen zijt.
2. Voorzie U van stap-en regenkledij (Bij de Walen weet ge nooit!)
3. Blijf bij de groep en maak geen onnodige gebaren( Ze zouden U of andere kunnen schaden)
4. Neem niets aan van vreemden. (Er wordt eten genoeg voorzien)
5. Don’t feed the animals! Es ist verboten die Tiere zu futtern! Il est défendu de donner à manger aux animaux!
6. Amuseer U, klets bij en laat alle remmen los zodat ge er weer een tijdje tegen kunt.
7. Blijf bij de les! Mogelijks wordt er een willekeurig persoon gevraagd een opstel te schrijven voor ons nageslacht.


Zo mannekes! Dat was weer nen helen boterham. Lees het 1,2 of meerdere keren en mocht ge er dan nog niet aan uit kunnen kan je ons altijd om verdere uitleg vragen.
Laat zeker weten wie er mee vertrekt aan het rond punt!


Het verhaal

Iedereen, behalve Roel en Sabine, waren stipt op post aan het rond punt. Roel en Sabine waren thuis stipt vertrokken, maar kwamen rechtstreeks naar Poix. Na een korte begroeting en een stevige omhelzing, vertrok de karavaan richting Ardennen. De reis verliep zonder in- en accidenten. Twee uur na het vertrek stonden we voor de poorten van hotel Val-de-Poix, in de groene omgeving van St-Hubert. Daar stonden Roel en Sabine op de rest te wachten. Na het inchecken en uitpakken, was het tijd voor een stevige pint.


De brasserie “La Grignote” is ingericht als een gezellige bruine kroeg. Het viel ons onmiddellijk op dat er veel Westvlaams werd gesproken. Bleek dat de Deerlijkse wielertoeristenclub in het hotel was neergestreken; natuurlijk om in de omgeving te fietsen, maar ook om de nieuwe leden te initiëren in de orde van de tempeliers. ’s Avonds werden we geconfronteerd met zatte ridders die met een dubbele tong trachtten uit te leggen welke hoofse attitude van de vormelingen werd verwacht.


Na nog een paar consummaties was het tijd om aan tafel te gaan. We werden onthaald in een druk restaurant “Comme chez nous”, waar stevig werd gegeten en gedronken. Het menu was eenvoudig, het eten was lekker. Bij sommigen was de “fond” blijkbaar niet genoeg, want er werd gesproken over een extra portie frites en hamburgers. Nog even een korte wandeling in de omgeving, en een vriendelijke “Bonne soirée” tegen de plaatselijke schone achter haar vitrine,.. en de eerste dag was om.


’s Morgens was het zoeken naar een plaatsje voor het ontbijt. De dappere pedaalridders hadden de volledige ontbijtruimte ingenomen. Dan maar terug naar de Grignote. Iedereen kreeg de boodschap goed en veel te eten, want er stond heel wat op het programma. We lieten het ons goed smaken, en een uurtje later stonden we klaar om te vertrekken.


Eerste activiteit: een gezonde boswandeling. Met de auto reden we naar het vertrekpunt. Daar stond een gids ons op te wachten… tenminste: dat dacht hij. Eigenlijk was hij ingehuurd door Belfius (waarschijnlijk om Dexia te begraven in de donkere wouden rond St-Hubert). Er volgde een leuke en ontspannende wandeling doorheen een mooi stukje Ardeense natuur, naar het dorpje Smuid. Onderweg werd uitgebreid verslag gedaan van de belevenissen van kinderen en kleinkinderen. Gelukkig vonden we op het einde onze auto’s terug.


Goed op tijd waren we terug in ons hotel. Intussen was de zon tevoorschijn gekomen. We installeerden ons op het terras (mooi opgekuist; de tuinman was blijkbaar springlevend). Opvallend: het verbruik van alcoholische dranken lag al een flink stuk lager dan de avond ervoor. Sommigen hadden dankzij de stevige boswandeling terug een normale kleur.


Het middagmaal was hééél sober: croque monsieur à l’Ardennaise op een bedje van crudités. Een grote portie calorieën, nodig voor onze volgende uitstap: Han-sur-Lesse. Voor velen was dit een stukje nostalgie, voor sommigen dateerde het laatste bezoek aan de grotten uit hun schooltijd. We kochten een combi-ticket met een waarde van bijna 400 euro. Ruim voldoende voor meer dan 4 uur plezier.   http://www.grotte-de-han.be/


We kozen eerst voor de trip naar het safari-park. Het eerste treintje zat overvol, zodat er niets anders opzat dan een kwartiertje te wachten. Niet getreurd, we hadden tijd zat, en bovendien kwam na nog geen tien minuten het volgende treintje al om de hoek gevlogen. De reis met het treintje (eigenlijk een omgebouwde camionette met een lawaaierige diesel, die een aantal remorkskes trok) was plezant en leerrijk. De dieren kwamen gretig poseren (in ruil voor wat maïskorrels of een stukje brood). De bruine beren waren de topattractie van onze chauffeur.


Intussen was het al half vijf, en we moesten nog door de grotten. Gelukkig was op dat tijdstip de grote massa al vertrokken, zodat we de gids praktisch voor ons alleen hadden. De tocht door het grottenstelsel (soms meer dan 100 meter onder de grond) was imposant. De gids werd voortdurend geïnterpelleerd en gecorrigeerd door Roel, maar die leek dat wel leuk te vinden. Toen iedereen zich klaarmaakte om na de anderhalve kilometer wandeling in de bootjes te stappen, bleken de bootjes weg te zijn. Enfin, de bootjes waren vervangen door een lange loopbrug die over de Lesse zweefde. De tijd staat niet stil, zelfs in de grotten doen ze aan change management.


Moe, maar voldaan, kwamen we terug in het hotel Val-de-Poix. Even opfrissen, en dan apéritieven. Er wachtte ons een uitgebreid diner (7 gangen). Gelukkig was het in het restaurant iets minder druk. We werden bediend door de vriendelijke (stief-?)dochter van de chef.


Het menu

  • Kir
    Gemarineerde zalmblokjes en garnaaltjes in citroen-bieslook vinaigrette
    Slaatje met langoustine
    Gebakken ganzenlever met appeltjes
    Sorbet
    Lamskroontje met groene asperges
    Assortiment kazen
    Trio van mousses

Het verhaal – deel 2

De plats werden begeleid door aangename wijnen: Viognier du Pays D’Oc en Carmenère Indomita uit Chili. Bij de overheerlijke gebakken ganzenlever kregen we een speciaal wijntje aangeboden door de patroon. Ook de lamskroon en het dessert waren heel lekker. Kortom: een geslaagde avond met heel lekker eten; overvloedig overgoten met aangepaste wijnen, en een vlotte en vriendelijke bediening. Dit gaf de volgende beoordeling: 9 punten voor het eten en 9 punten voor de sfeer en gezelligheid. Zoals de vorige avond ging de bar om 00u30 dicht, zodat iedereen op tijd in zijn of haar bedje lag.


’s Anderendaags was iedereen om 9u weer fris en monter op. Na het ontbijt werden de koffers gepakt en werd afgerekend. Hierbij bleek andermaal dat dit niet ons sterkste punt is, de boekhoudkundige afhandeling nam tamelijk wat tijd in beslag. Misschien moeten we dit thuis een paar keer oefenen. We namen afscheid van Val-de-Poix en de vriendelijke uitbaters, en trokken richting Brussel.


Juist over de taalgrens stopten we in het gemoedelijke Hoegaarden. We hadden afgesproken voor een rondleiding in het brouwerijmuseum en een middagmaal met streekgerechten. Het museumbezoek was interessant maar ietwat kort. Enkelen suggereerden een tweede toer te doen, maar de grote meerderheid koos voor de maaltijd. Na een plezant en lekker amuseke, kregen we een stevige portie frites met stoofvlees. Zoals het de gewoonte is in Vlaams Brabant (en Limburg), was het stoofvlees afgewerkt met een flinke schep Tiense suiker.

http://www.hoegaarden.com/AgeCheck/display


En zo kwam er alweer een einde aan een lang en geslaagd weekend. De weergoden waren ons goed gezind geweest (vooral op zaterdag, zonderdag was eerder nat) en het eten en drinken had ons goed gesmaakt. De mooie natuur had een grote indruk gemaakt. En natuurlijk – het belangrijkste – hadden we enorm genoten van elkaars gezelschap.


 De foto’s

 


Het jaar 2012