22 januari 2017
Eerst wat algemene informatie
Damme is niet alleen een pittoresk stadje, het ligt ook in een heel mooie natuurlijke omgeving. Kreekrestanten, ingepolderde gronden en met knoestige knotwilgen of populieren beplante dijken getuigen van de eeuwenlange strijd tussen mens en water.
De wandeling voert ons langs de herstelde stadswallen en de Damse Vaart tot aan de Sifon. We keren terug door het natuurgebied langs de restanten van de oude verdedigingsgordel uit de Tachtigjarige oorlog en het wintergebied van diverse vogels.
Het verhaal
Om halfdrie hadden we afgesproken op de parking-oost in Damme. Iedereen was flink op tijd. Na de gebruikelijke begroeting en uitwisseling van late nieuwjaarswensen, begonnen we aan de wandeling. Het eerste stuk voerde ons in een ruime bocht rond het standje Damme. We volgden de oude stadswallen tot de brug over de Damse Vaart.
Het had de laatste dagen en nachten flink gevroren, waardoor zich op de Wallen, de Vaart en de ondergelopen weiden een mooie ijslaag had gevormd. De meerkoeten en waterhoenen schaatsen over de bevroren Vaart, en gaven zo het goede voorbeeld aan de vele jonge en oude mensen op de bevroren wallen.
Op het bankje aan het eerste infopunt was het tijd voor een borrel. Geert en Ivonne hadden een rugzak gevuld met Glühwein en jenever. De borreltjes zorgden direct voor het gewenste effect, ’t is te zeggen: opwarming van de verkleumde ledematen. Daarna zetten we onze tocht verder langs de Vaart.
Intussen was Hugo vlijtig de hoogtepunten van onze wandeling aan het registreren in zijn “LiveTrekker”. Het resultaat zie je hier: https://goo.gl/l7rTkE
Aan de Sifon werd even overwogen in het gelijknamig restaurant even binnen te springen voor een noodzakelijke plaspauze. Uiteindelijk werd besloten om toch maar verder te trekken en een geschikt bosje te zoeken. Dat vonden we aan het volgende infopunt: het Verbrande Fort.
De rugzak werd opnieuw geopend en de glaasjes gingen heen en weer. Intussen was de zon al flink gezakt en veranderde die langzaam in een grote oranje bol. Op ’t gemakske liepen we terug naar Damme, na een kleine omweg rond de bevroren stadswallen.
De volgende halte was Estaminet Soetkin, waar we met veel geluk een lege tafel konden bemachtigen. Het was behoorlijk druk in Damme: het mooie weer had een groot aantal dagjestoeristen buiten gelokt en die vonden het blijkbaar heel leuk om met hun nieuwe Porsche of Range Rover in het kleine stadje te paraderen.
Roel en Sabine hadden om 18u afgesproken in het restaurant waar we het diner hadden gereserveerd: Restaurant Pallieter. Stipt 18u stonden we aan de deur van de Pallieter en wie zaten er al op ons te wachten? Juist….
De lange tafel was netjes gedekt; we kregen onmiddellijk de aperitief van het huis aangeboden. Daarna was het even wachten op ons “gerief”: fonduesetjes, sauspotjes, vlees- en groentenschotels, frietjes en – niet te vergeten – de lekkere huiswijnen. En… we hebben lekker gegeten.
Intussen werden de laatste nieuwtjes over kinderen en kleinkinderen uitgewisseld. Naarmate de avond vorderde kwamen de onvermijdelijke anekdotes en cowboyverhalen uit het verleden naar boven. Na een deugddoende koffie was het alweer tijd om afscheid te nemen. Tot in september of oktober?
Een speciaal woordje van dank aan het echtpaar Van de Manacker-Peersman, die niet enkel hebben gezorgd voor een mooi initiatief en een perfecte organisatie (mét jenevertjes en zelfgemaakte glühwein), maar ook voor schitterend weer 😉
De foto’s
De video
En dan nog dit….
De “LiveTrekker” van onze Hugo: https://goo.gl/l7rTkE