6 juli 2019

Het verhaal

En.. hadden we chance met het weer? Ja, we hadden chance met het weer! Het was een stralende dag met milde zomertemperaturen; ideaal voor een ontdekkingstocht (en -vaart) in Kortrijk en omgeving.

We hadden afgesproken aan de Handelskaai, pal aan de Oude Leie en recht over het eiland Buda. Na de hartelijke begroeting – het was weeral een tijdje geleden – trokken we richting de Grote Markt en het Belfort, waar we hadden afgesproken met onze gids.

Liliane, een goedlachse blonde zestiger, stond ons in het zonnetje op te wachten. We hadden gekozen voor de toer “erop en eronder”, een actieve wandeling door Kortrijk met heel wat trappen. Goed voor de kuiten!

Eerst brachten we een bezoek aan een middeleeuwse kelder, gelegen onder een nieuw winkelpand. Liliane, onze gids, vertelde dat de kelder “per toeval” was ontdekt in 1955 tijdens de verbouwing van de Grand Bazar. Gelukkig werd toen beslist de kelder te bewaren en in 1983 werd hij geklasseerd als beschermd monument.

Terug boven gingen we naar de Sint-Maartenskerk. Via een smalle wenteltrap met 246 treden bereikten we de torentrans waar we een schitterend uitzicht hadden over de stad Kortrijk en de weidse omgeving. Onderweg waren we even gestopt om het oude molenrad of tredlier te bewonderen. Liliane vertelde dat men bij de restauratie van de toren was vergeten budget te vragen voor het herstel van het rad. Daarom staat het vandaag op instorten.

Meer informatie over de Sint-Maartenskerk en het molenrad vind je op de site van “issuu”:

Terwijl alle klokken in de toren van katoen gaven, gingen we langs de smalle trap terug naar beneden.

Liliane leidde ons door het pittoreske begijnenhof naar de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Deze kerk werd in 1199 op de gronden van Boudewijn IX van Constantinopel opgericht. De laatste restauratie dateert van 1961, zeventien jaar nadat de Duitsers 1500 ton bommen op Kortrijk hadden gegooid waardoor de kerk zwaar was beschadigd.

De Gravenkapel, gewijd aan de heilige Catharina, is een onderdeel van de Onze-Lieve-Vrouwekerk en werd gebouwd in opdracht van graaf Lodewijk van Male. Liliane vertelde een aantal pittige verhalen over de graven van Vlaanderen aan de hand van de afbeeldingen aan de muren.

Als laatste monument tijdens de rondleiding stonden de Broeltorens op het programma.

De naam broel verwijst naar bruul, een afgebakend stuk land, meestal moerassig of braakliggend. De torens zijn een overblijfsel van de middeleeuwse stadsomwalling die tijdens verscheidene bezettingen en oorlogen werd verwoest. De torens zelf werden tijdens WOI en WOII gebombardeerd en nadien terug opgebouwd. Vandaag zijn ze ‘s namiddags vrij te bezoeken en worden er tentoonstellingen in georganiseerd.

En zo zat onze toer door Kortrijk er op (en er onder…). We namen afscheid van Liliane en spoedden ons naar Salon En-vie voor de lunch. https://www.salonenvie.be/

Onze tafel stond al gedekt en aangezien we de bestelling op voorhand hadden doorgegeven, moesten we niet lang wachten op het eten. De verse broodjes smaakten heerlijk. En.. mits wat improvisatie slaagden Nancy en Les erin om ons in de korte tijdspanne nog een dessertje te presenteren. Chapeau dames, wij komen zeker terug!   

Om kwart voor twee liepen we langs het Guido Gezellepad naar bootverhuur De Keper waar onze boot – de Kalle – al op ons lag te wachten. https://www.de-keper.be/de-boten.html

Onze kapitein Koen kreeg nog de laatste instructies en daarna vetrokken we richting Menen. Onderweg maakten we nog een kleine tussenstop om drank en versnaperingen uit de auto te halen.

Vijf minuten later knalde de eerste kurk van de bubbelsfles in het water.

Het werd een zalige boottocht langs idyllische oevers. Onderweg kregen we van de vogelaars een uitgebreide cursus vogelkunde. En… intussen werden er verhalen verteld over kinderen en kleinkinderen, over recente reizen en andere gebeurtenissen.

Na anderhalf uren varen bereikten we Menen. We besloten te keren (wat onze kapitein Koen met heel veel bravoure uitvoerde) en op het gemakske terug te varen naar Kortrijk.

Lut zorgde onderweg nog voor een onvoorzien tussenstop aan de brug van Bissegem (of was het “Pissegem”?) voor een sanitaire pauze.

Stipt om vijf uur meerde onze kapitein aan bij De Keper. Langs de Broeltorens en de Oude Leie liepen we richting Balthazar, een gezellig volkscafé met een Parijs-Brussels getint decor en een alledaagse bistrokeuken, waar we hadden gereserveerd voor het diner. http://www.balthazar-kortrijk.be/

Onderweg stopten we aan bar bootel Ahoi, een omgebouwd graanvrachtschip dat ligt aangemeerd aan de Handelskaai. Terwijl de heren tevreden waren met een biertje (al dan niet alcoholisch) kozen de dames voor een mocktail.

In bistro Balthazar heerste op het terras een gezellige drukte. Onze tafel stond gedekt op het terras, maar door de schrale noorderwind en het feit dat de zon was verdwenen achter de wolken, kozen we toch maar voor de tafel in één van de smaakvol ingerichte ruimtes op de eerste verdieping.

Het eten was eenvoudig, maar heel lekker.

Naarmate de wijn vloeide, steeg het geluidsvolume en de temperatuur.

Om halftien stonden we – moe en voldaan – aan de Leieboord afscheid te nemen.

Het was een prachtige dag met veel zonneschijn en vriendschap.

De video’s

De foto’s